De slappe lach

17.09.2020

Weet je het nog? De slappe lach hebben, telkens je je medelacher aankeek, het weer uitproesten. Keelpijn van het lachen en tranen die over je wangen rollen.

Tranen van het lachen

Ooit al eens lachyoga geprobeerd?
Ook een aparte ervaring, dat in groep op commando lachen. Een geforceerd lachen dat zich na een dik uur toch weet te transformeren tot diep en ontspannen lachen. Een echte aanrader met hetzelfde effect.
Want lachen kan echt deugd doen.
Stralend glimlachen kan iemand's dag goedmaken. Hartelijk lachen lokt uit tot meelachen en een slappe lach met anderen geeft diepe ontspanning en een tevreden gevoel.

Slappe lach

Een huilbui lijkt er wat op, ‘tranen met tuiten huilen’ na een opgekropte keel naar die opluchting toewerken. Je hebt wel een grote zakdoek nodig voor al die tranen en hopen snot. En je loopt nadien nog een halve dag rond met rood opgezwollen ogen.

Waar het lachen ons deugd doet en ons volledig tot ontspanning weet te brengen, geeft het huilen denk ik eerder een gevoel van opluchting. Het is er eindelijk uit -al die pijn en frustratie- Een beetje nahikkend voel je toch ook die opluchting.

Slechte timing

Er zijn in mijn kinderjaren ook momenten geweest dat de slappe lach niet straffeloos bleef. Wanneer we aan de eettafel zaten werd het niet getolereerd. Maar telkens we het commando ‘zwijg en eet’ hoorden, bleek dit het startschot te zijn voor een snikkende lachronde en we mochten van mijn moeder echt niet lachen aan tafel. Hoe bozer mijn moeder werd, hoe meer die slappe lach ons in de ban hield.

We hebben gelukkig genoeg ook mooie en hartelijke momenten aan tafel beleefd met de ganse familie, waar we wel om alle mogelijke verhalen en anekdotes hebben mogen lachen. En mijn moeder zat er graag en ontspannen glimlachend bij.

Zo herinner ik me haar graag.

Ook tijdens ons laatste samenzijn met haar op haar 79ste verjaardag, aan een tafel vol vers gebakken wafels en haar kinderen en kleinkinderen om haar heen.
Ik hoop dat ze er toen ten volle van heeft kunnen genieten, want het was ons laatste samenzijn nu bijna een jaar geleden. Ik zie ze daar nog zitten glimlachen. Gelukkig had niemand toen het vermoeden dat we voor het laatst voltallig zouden zijn.

Verjaardagskroon

En gelachen heeft ze

Vele beelden flitsen in gedachten aan me voorbij. Mijn moeder schaterlachend met haar zussen, haar moeder en broers aan de feesttafel. Schaterlachend met tranende pretogen -toen mijn vader er ook nog was- en ze samen met vrienden in de nachtelijke uurtjes ons wakker lachten en ik beneden even ging kijken onder het excuus van ‘ik moet pipi doen’.

Lachen is gezond, ik geloof het graag en wens mezelf en allen die me lief zijn vele momenten van de slappe lach toe.

Lekker puur genieten!