De helende en verbindende kracht van creativiteit

06.07.2022

Tijd nemen om je te vervelen is ZIJNSTIJD.

Zijnstijd is voeding voor de ziel. Een tijd van niets doen, een kans tot introspectie, van gewoon aanwezig zijn en laten zijn.

Een kunstenaar kan helemaal opgaan in zijn creatieproces, de tijd vergeten en volledig vertoeven in het moment zelf, in volledige harmonie met zichzelf.

Het moment dat daaraan vooraf gaat, bestaat uit wachten, overdenken en zoeken naar een gevoel dat zich opdringt, een fris en nieuw idee dat naar boven komt.
Na een flits van inzicht, stromen er vaak een veelheid aan ideeën naar buiten.

Inspiratiemoment

We kennen eigenlijk allemaal dat moment van ‘plots weten wat je te doen staat’ en vaak gaat daar een periode van chaos aan vooraf, van niet weten, van piekeren, van niets doen, van rondlummelen van inspiratie zoeken.

Op zoek naar het moment dat er iets onverwacht aangeraakt wordt. Het kantelmoment waarin een inzicht binnenvalt, een emotie doorbreekt en nieuwe ideeën en levensenergie ontstaan. Door in het hier en nu niet oordelend aanwezig te zijn, door stil te staan, contact te maken op een dieper niveau, wordt een laag van de werkelijkheid aangeboord die kwaliteitsvol en wezenlijk is.

Deze keer heb ik me verdiept in een boek over psychotherapie en kunst, creativiteit als helende en verbindende kracht, met een toepasselijke titel 'De chaosfluisteraar' van Hilde Vleugels.

Balans

De juiste balans vinden tussen meetbare tijd en innerlijke tijd, tussen actie en bezinning, tussen hebben en doen en gewoon aanwezig ZIJN, ZIJNSTIJD, daar wil ik het hier over hebben.

‘We zijn al met al behoorlijk ver verwijderd geraakt van de klassieke filosofische gedachte dat rust en nietsdoen de grondslagen van een beschaving zijn.’
Joke Hermsen -Stil de tijd-

Nietsdoen is noodzakelijk willen we onze passie, creativiteit en productiviteit, levendig houden en een burn-out voorkomen.

We zijn vergeten dat rust, verveling en gewoon wachten, simpelweg in het hier en nu vertoeven, wat zitten lummelen,… inspiratiebronnen zijn. Reflecteren, overdenken, voelen, navoelen, bevoelen,…

Je gewoonweg wat zitten vervelen, maakt een kantelmoment mogelijk, waar duidelijk wordt dat het weer tijd wordt om iets zinvol te gaan ondernemen.

Volgens Peter De Graef is wie zich overgeeft aan verveling, in staat om zijn focus te verleggen naar wat je reeds is gegeven en daar een tevreden gevoel aan over te houden. Dit soort van bezinning is beter dan steeds afleiding te zoeken in verslavingen om het onbehaaglijke gevoel van niets doen (amper getolereerd in onze huidige maatschappij) te verdoven.

Ons leren vervelen is noodzakelijk’ zegt de Graef.

Soms is het broodnodig om te vertragen en te durven voelen, met liefdevolle aandacht gewoon ZIJN en niets doen, in stilte vertoeven en gewoon wachten zonder verwachting.
Liefdevol in verbinding gaan met jezelf en loslaten, niets moet, ONT-MOETEN, luisteren naar de fluistering van je ziel.

Met elke cel van je lichaam gewoon aanwezig ZIJN en nieuwe inspiratie tot je laten komen.

Liefdevol contact maken met de wijsheid van het lichaam. Niet moeten, maar gewoon zijn, zelf je focus bepalen, doen wat binnen je mogelijkheden ligt, met altijd het vooruitzicht tot groei.

Vertragen

Ontvankelijk en dankbaar voor wat je toevalt en in overvloed ontvangen. Het laten stromen, delen vanuit de bron en in creatieve actiemodus laten ontstaan, intussen helemaal opgaan in wat je doet, en volop genieten van wat je doet en de tijd vergeten.

Jezelf zijn en jezelf overstijgen, een staat van zijn voorbij het ego en de aardse materie, dat is waar het Boedhisme ook voor staat. Liefde en gelukzaligheid ervaren, in flow zijn, helemaal mee-stromen en plezier ervaren bij het opgaan in creatieve zelfexpressie.

Soms kan een beeld, een foto, een toneelstuk een filmvoorstelling, muziek,… ons tot tranen toe beroeren, omdat het iets in onszelf aanraakt.
Ons lichaam herkent, voelt en reageert spontaan.
Er ontstaan misschien barsten in je pantser, je licht, liefde, mededogen en het empathisch vermogen worden geactiveerd. Plots kijk je met andere ogen naar een bepaalde situatie, er treedt een verschuiving op en we worden ontvankelijk.

Kunst kan wanhoop en vrees temperen, troost en inspiratie bieden, het leven opvrolijken, diepgang brengen en hoop schenken!

De sociale rol van kunst, het fysiek ervaren, voelen en spiritueel in tijd en ruimte vertoeven, is iets wat én kunstenaar, én kunst-toeschouwer kunnen ervaren. Het kan het bewustzijn raken, verheffen, en een genezende verbinding tussen binnen- en buiten-wereld tot stand brengen. Het is voeding voor de ziel en geeft levensenergie. Het kan bevroren emotie openbreken, diepgang en zingeving brengen.

Het heeft een gunstig effect op onze gezondheid. Actief en ontvankelijk met kunst en cultuur bezig zijn, geeft dezelfde of zelfs betere resultaten dan medicatie (=conclusie WHO studie).

Bron: De chaosfluisteraar, over psychotherapie en kunst, creativiteit als helende en verbindende kracht – Hilde Vleugels

P.S.: Bij lief lijf kwam het thema creativiteit ook al aan bod.