Worden we allemaal door angst gedreven?

28.06.2019

Hoe kunnen we ons conceptuele zelf ter discussie stellen en wat minder bang zijn voor onze dood? Sterven is onvermijdelijk, dus kunnen we dit ook maar beter meteen aanvaarden.

Hoofd in water

De edele kunst van NOT GIVING A FUCK

Volgens Becker, geciteerd in het boek 'De edele kunst van NOT GIVING A FUCK', van Mark Manson, is het beter de onvermijdelijkheid van je eigen dood naar de achtergrond te laten verdwijnen.

Als je echt overal schijt aan hebt, zegt Manson, bereik je een quasi spirituele gemoedstoestand waardoor je de tijdelijkheid van je bestaan kan omarmen.

In die gemoedstoestand is de kans veel kleiner dat je jezelf laat opslokken door diverse vormen van denken dat je ergens recht op hebt en dat anderen je iets verschuldigd zijn.

Zo voel je jezelf ook vrijer in welke kernwaarden je kiest, omdat je je leven dan niet laat beperken door de onlogische zoektocht naar onsterfelijkheid en jezelf bevrijdt van gevaarlijke dogmatische standpunten.

Boek fuck

Angst voor de dood, komt dat echt voort uit angst voor het leven?

En als je er straks niet meer bent, in welke zin is de wereld dan veranderd of verbeterd?
Wat is jouw bijdrage geweest? Welke stempel heb je erop gedrukt?

Hebben we enig benul van wat we hier aan het doen zijn?

Als we deze vraag voor ons uit blijven schuiven, laten we onze hersenen volgens Manson, gijzelen door allerlei triviale en hatelijke waarden die onze verlangens en idealen gaan beheersen.

De dood kan het kompas zijn waarop we onze waarden afstemmen.

Geluk komt voort uit geven om iets dat jezelf overstijgt, uit geloven dat je deel uitmaakt van
en iets bijdraagt aan een veel groter geheel.

Dus laat jezelf en je problemen niet het centrum van het universum vormen.

Je bent geweldig, echt en zeker geweldig gewoon zoals je bent. Niet omdat je succesvol bent, veel geld en grootse huizen en een grote vriendenkring hebt, niet omdat je naam en faam hebt verworven, maar gewoon om wie je bent en dat je kiest voor wat jij belangrijk vind en daar naar probeert te leven.

Je hoeft nergens bang voor te zijn. Nooit. Het leven is kwetsbaar. En door te beseffen dat je op een dag zal sterven, kan je met dit in gedachten, leren accepteren en alles leren omarmen, je angsten, onzekerheden, je mislukkingen en elke afwijzing, gewoon accepteren en relativeren en zo 'lichter' gaan leven en je weerstand tegen alles laten varen.

Bron: DE EDELE KUNST VAN NOT GIVING A FUCK
de tegendraadse aanpak voor een goed leven
van Mark Manson